اطفال
مارینا مکرو؛ کانر اسمیت؛ تیلور جکسون؛ چان هی جو؛ جان برچ
چکیده
پیش زمینه و هدف: بیماران اطفال مبتلا به بیماری بلانت[1] غالباً تغییر شکلهای تطبیقی ثانویه را در دیستال استخوان ران همان سمت نشان میدهند. این مطالعه، طول قسمتها و زاویه لاترال دیستال استخوان ران طرف درگیر و سالم را در کودکان با بیماری بلانت نوزادی و نوجوانی یکطرفه ارزیابی میکند.مواد و روشها: در این مطالعه ۲۳ بیمار مبتلا به ...
بیشتر
پیش زمینه و هدف: بیماران اطفال مبتلا به بیماری بلانت[1] غالباً تغییر شکلهای تطبیقی ثانویه را در دیستال استخوان ران همان سمت نشان میدهند. این مطالعه، طول قسمتها و زاویه لاترال دیستال استخوان ران طرف درگیر و سالم را در کودکان با بیماری بلانت نوزادی و نوجوانی یکطرفه ارزیابی میکند.مواد و روشها: در این مطالعه ۲۳ بیمار مبتلا به بلانت نوزادی و ۲۴ بیمار بلانت نوجوانی بررسی شدند. مشخصات رادیوگرافی و آماری (شامل طول استخوانهای فمور و تیبیا و mLDFA) در عکس ایستاده رخ قبل از عمل در سمت نرمال و درگیر محاسبه شدند.یافتهها: 23 بیمار بلانت نوزادی و 24 بیمار با بیماری بلانت نوجوانی بودند. سن بیماران نوجوان بهطور قابلملاحظهای بیشتر بود (2.0 ± 14.0 در مقابل 2.2± 7.0؛ 01/0>p). نژاد سیاه در هر دو گروه بیشتر بود (65-75%). گروه نوجوانان غالباً پسر بودند (21/24;88%)، در حالی که درگروه نوزادی بیشتر دختر بودند (13/23 ;57% ,p <0.01). نابرابری طول اندام در بیماران نوجوان بهطور معنیداری بیشتر از گروه نوزادی بود (1.9 ±1.8 در مقابل 0.8± 0.6سانتیمتر؛ 0.01 p <) . کوتاهی استخوان ران در همان طرف (1.2 ± 1.2سانتیمتر) کوتاه شدن تیبیا را در گروه نوجوان برجستهتر کرده بود (). اختلاف طول استخوان تیبیا در بیماران بلانت نوزادی نسبت به بلانت نوجوانی بیشتر بود (0.7 ± 0.8 سانتیمتر؛ p=0.54)، همراه با رشد نسبی استخوان ران در همان طرف (0.7± 0.2 سانتیمتر 01/0>p). نسبت استخوان تیبیا به فمور بین گروهها تفاوت معنیداری داشت ( 0.81 در بلانت نوجوانی در مقابل 0.78در بلانت نوزادی; p <0.01). گروه نوزادی بهطور متوسط زاویههای مکانیکی لاترال دیستال ران (mLDFA)[1] نرمال (2± 87 درجه) داشتند، در حالیکه اکثر بیماران نوجوان، انحراف واروس در دیستال ران آنها بیشتر شده بود (4 ± 95 درجه؛ 01/0>p).نتیجهگیری: بیماران مبتلا به بلانت نوزادی و نوجوانی یکطرفه، تغییرات انطباقی کاملاً متفاوتی را در دیستال استخوان ران همان سمت نشان میدهند. تغییرات همزمان در استخوان ران همان سمت، باعث افزایش انحراف زاویهای و اختلاف طول پا در بیماران بلانت نوجوانی میشود که در گروه بلانت نوزادی دیده نمیشود.
شیتی جی منچند؛ جنیفر رودگر؛ یاسین کانان؛ چان هی جو؛ دیوید پودسوا؛ جان برچ
چکیده
چکیده
اهداف: هدف ما دراین مقاله تعیین میزان شیوع و بروز بیماری، گسترش آن و عوامل پیشآگهی جهت ازسرگیری رشد در غضروف رشد، پس از برداشتن ناحیه بسته شده غضروف رشد (تیغه استخوانی) اندام تحتانی است.
روشها: ما به صورت گذشتهنگر،پرونده تمام بیماران تحت درمان برداشتن ناحیه بسته شده غضروف رشد (تیغه استخوانی) اندام تحتانی را که بین سالهای ...
بیشتر
چکیده
اهداف: هدف ما دراین مقاله تعیین میزان شیوع و بروز بیماری، گسترش آن و عوامل پیشآگهی جهت ازسرگیری رشد در غضروف رشد، پس از برداشتن ناحیه بسته شده غضروف رشد (تیغه استخوانی) اندام تحتانی است.
روشها: ما به صورت گذشتهنگر،پرونده تمام بیماران تحت درمان برداشتن ناحیه بسته شده غضروف رشد (تیغه استخوانی) اندام تحتانی را که بین سالهای 1981 تا 2017 انجام شده است بررسی کردیم. تمام تصاویر رادیوگرافی قبل از عمل تا زمان قطع رشد در غضروف رشد بیمار، جراحی بعدی یا بلوغ اسکلتی را نیز در نظر داشتیم و بازنگری و بررسی کردیم.
نتایج: 89 بیمار معیارهای ورود به مطالعه را داشتند که در آنها 26 مورد استخوان دیستال فمور، 49 مورد استخوان پروگزیمال تیبیا (شامل 40 مورد بلانت نوزادی) و 14 مورد دیستال تیبیا ثبت شده بود. بعد از جراحی برداشتن نوار استخوانی غضروف رشد، 37 مورد (41%) حداقل دو سال از رشد نرمال برخوردار بودند («موفقیتآمیز»)، 13 مورد (15%) کمتر از دو سال رشد داشتند («نسبتا موفقیت آمیز») و 39 مورد (44%) رشدی نشان ندادند («ناموفق»). 56% از گروههای «موفق» و گروه «بهبود جزئی» در مقایسه با 100% از گروه «شکست خورده» نیاز به جراحیهای بعدی داشتند. استفاده از متیل متاکریلات (کرانیوپلاست TM) به عنوان ماده جایگزین، نسبت به چربی به دست آمده از بدن شخص، برتری داشت (01/0p <). نوع آناتومیک تیغه استخوانی (محیطی، مرکزی، خطی)، غضروف رشد آسیبدیده، سن بیمار و علت آن، تأثیری درپیشآگهی نداشتند.
نتیجهگیری: تقریباً 40% از بیماران پس از برداشتن تیغه استخوانی غضروف رشد جزئی (partial)، از سرگیری مفید رشد را نشان دادند. به استثنای ماده جایگزین، سایر متغیرها، تأثیری درپیشآگهی نداشتند. این نتایج باید هنگام تعیین ضروری بودن عمل جراحی برداشتن تیغه استخوانی غضروف رشد در هر کدام از بیماران در نظر گرفته شود. بازسازی تصویربرداری پیشرفته سهبعدی قبل از عمل، تأیید عکس رادیوگرافی تهیه شده از برداشتن کامل تیغه استخوانی غضروف رشد، استفاده از نشانگرها برای تشخیص و پیگیری رشد استخوان و انجام رادیوگرافی دورهای تا زمان قطع رشد یا بلوغ باید در یک برنامه درمانی استاندارد گنجانده شود.
سطح شاهد: سطح 3